اجتماعی

سلام به خدمت دوستان عزیزم؛

با توجه به اینکه به ماه مبارک رمضان نزدیک میشویم این فکر به ذهنم زد که احکامی که در مورد مسائل روزه بیان شده است را برای مخاطبان عزیز روی بلاگ قرار دهم تا اگر نتوانستیم که به رساله ها رجوع کنیم،همینکه در اینترنت میگردیم به احکام این ماه عظیم هم آگاه بشویم.

ضمناً باید عرض کنم که در این پست ها بنده فقط مطالب کلّی را درج کرده ام، اما اگر شما عزیزان سؤالاتی داشتید که مسائل ریزتری را شامل میشد،آنها را در قسمت نظرات برایم بفرستید تا انشاالله پاسخ آنها را نیز در پست های ویژه ای حد اکثر ظرف 24 ساعت برایتان در بلاگ قرار دهم.

برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) 3 صلوات ختم بفرمایید

مبطلات روزه { دروغ بستن به خداوند عظیم الشان و پیغمبران (علیهم السلام) و ائمه اطهار (علیهم السلام) }

1605- اگـر روزه دار بـه گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خداوپیغمبران وائمه (ع) عمدا نسبت دروغ بدهد، اگرچه فورا بگوید دروغ گفتم یا توبه کند روزه او باطل است و بنابر احتیاط واجب نسبت دروغ به حضرت زهرا(س) وبه جانشینان پیغمبران گذشته هم عین حکم را دارد.

1606- اگر بخواهد خبرى را که نمى داند راست است یا دروغ نقل کند بنابراحتیاط واجب باید از کسى که آن خبر را گفته، یا از کتابى که آن خبر در آن نوشته شده نقل نماید.

1607- اگـر چیزى را به اعتقاد این که راست است از قول خدا یا پیغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمى شود.

1608- اگر بداند دروغ بستن به خدا و پیغمبر روزه را باطل مى کند و چیزى را که مى داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را که گفته راست بوده، روزه اش باطل است و در مـاه رمـضـان بـایـد تـا مغرب از آنچه روزه را باطل مى کند خوددارى کند، ولى کفاره بر او واجب نمى شود.

1609- اگر دروغى را که دیگرى ساخته عمدا به خدا و پیغمبر(ص) وجانشینان پیغمبر نـسـبت دهد روزه اش باطل مى شود ولى اگراز قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند اشکال ندارد.

1610- اگر ازروزه دار بپرسند که آیا پیغمبر(ص) چنین مطلبى فرموده اندواو جایى که در جـواب بـایـد بـگوید نه، عمدا بگوید بلى، یا جایى که باید بگوید بلى عمدا بگوید نه، روزه اش باطل مى شود.

1611- اگر از قول خدا یا پیغمبر(ص) حرف راستى را بگوید، بعد بگویددروغ گفتم، یا در شـب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن، که روزه مى باشدبگوید آنچه دیشب گفتم راست است، روزه اش باطل مى شود.

رساله عملیه حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (دامت برکاته)

1605- اگـر روزه دار بـه گـفـتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیغمبر (ص) و جانشینان پـیغمبر (ص) عمدا نسبتى را بدهد که دروغ است- اگر چه فورا بگوید دروغ گفتم یا توبه کند- روزه او بـنـابر احتیاط لازم باطل است هم چنین است بنابر احتیاط مستحب دروغ بستن به حضرت زهرا سلام الله علیها و سایر پیغمبران و جانشینان آنان.

1606- اگر بخواهد خبرى را که دلیلى بر حجیت او ندارد، و نمى داند راست است یا دروغ، نقل کند، بنابر احتیاط واجب باید از کسى که آن خبر را گفته، یا از کتابى که آن خبر در آن نوشته شده نقل نماید.

1607- اگر چیزى را به اعتقاد این که راست است از قول خدا یا پیغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمى شود.

1608- اگـر چـیزى را که مى داند دروغ است به خدا و پیغمبر نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را که گفته راست بوده، باید بنابر احتیاط لازم روزه را تمام کند و قضاى آن را هم به جا آورد.

1609- اگـر دروغـى را کـه دیـگـرى ساخته عمدا به خدا و پیغمبر و جانشینان پیغمبر نسبت دهد، بنابر احتیاط لازم روزه اش باطل مى شود، ولى اگر از قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند اشکال ندارد.

1610- اگر از روزه دار بپرسند که آیا پیغمبر صلى الله علیه وآله چنین مطلبى فرموده اند و او جایى که در جـواب بـایـد بگوید نه، عمدا بگوید، بلى، یا جایى که باید بگوید بلى عمدا بگوید نه، روزه اش بنابر احتیاط لازم باطل مى شود.

1611- اگر از قول خدا یا پیغمبر حرف راستى را بگوید بعد بگوید دروغ گفتم، یا در شب به دروغ به آنان نسبتى بدهد و فرداى آن که روزه مى باشد بگوید آنچه دیشب گفتم راست است، روزه اش باطل مى شود، مگر آن که مقصودش بیان حال خبرش باشد.

رساله عملیه حضرت آیت الله سیستانی (دامت برکاته)

1354- هرگاه روزه دار دروغى به خدا و پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و جانشینان معصوم او(علیهم السلام) نسبت دهد خواه با گفتن باشد، یا نوشتن، یا اشاره و مانند آن، بنابراحتیاط واجب روزه اش باطل مى شود، هر چند بلافاصله توبه کند. دروغ بستن به سایر انبیا و فاطمه زهرا(علیها السلام) نیز همین حکم را دارد.

1355- هرگاه بخواهد خبرى را نقل کند که از راست یا دروغ بودن آن اطلاعى ندارد، باید از کسى که آن خبر را گفته، یا از کتابى که در آن نوشته شده نقل نماید، مثلاً بگوید: فلان راوى چنین مى گوید و یا در فلان کتاب چنان نوشته شده است که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود…

1356- اگر چیزى را به اعتقاد این که راست است از قول خدا یا پیغمبر(صلى الله علیه وآله)نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده روزه اش صحیح است، ولى بعکس اگر چیزى را دروغ مى دانست و به خدا و پیغمبر نسبت داد و بعداً معلوم شد صحیح بوده، روزه اش اشکال دارد.

1357- اگر دروغى را که دیگرى ساخته عمداً به خدا و پیغمبر نسبت دهد روزه اش اشکال دارد.

1358- اگر از شخص روزه دار سؤال کنند که آیا پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) چنین مطلبى را فرموده، و او عمداً بگوید: آرى، در حالى که پیغمبر(صلى الله علیه وآله) نگفته باشد، یا بگوید: نه، درحالى که پیغمبر(صلى الله علیه وآله) گفته باشد، روزه اش اشکال دارد.

1359- اگر در نقل احکام شرعیه عمداً دروغ گوید، مثلاً واجبى را غیر واجب و حرامى را حلال ذکر کند، اگر منظورش نسبت دادن آن حکم به خدا یا پیغمبر(صلى الله علیه وآله)باشد، روزه اش اشکال دارد و اگر قصدش نسبت دادن فتوا به مجتهد است کار حرامى کرده، اما روزه اش باطل نمى شود و کسى که بدون اطلاع، حکم مشکوکى را نقل مى کند، نیز همین حکم را دارد.

رساله عملیه حضرت آیت الله مکارم شیرازی (دامت برکاته)

1667- اگر روزه دار با گفتن یا با نوشتن یا با اشاره و مانند آنها به خدا و پیامبر(صلى الله علیه وآله) و جانشینان آن حضرت(علیهم السلام) عمداً نسبت دروغ بدهد، اگرچه فوراً بگوید: «دروغ گفتم» یا توبه کند، روزه او باطل است و بنابر احتیاط واجب حضرت زهرا(علیها السلام) و سایر پیامبران و جانشینان آنان(علیهم السلام) نیز همین حکم را دارند.

1668- اگر بخواهد خبرى را که نمى داند راست است یا دروغ نقل کند، بنابر احتیاط واجب باید از کسى که خبر را گفته یا از کتابى که آن چیز در آن نوشته شده نقل نماید، لکن اگر خودش نیز خبر بدهد، روزه او باطل نمى شود.

1669- اگر چیزى را با اعتقاد به این که راست است از قول خدا یا معصومان(علیهم السلام) نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمى شود.

1670- اگر بداند دروغ بستن به خدا و معصومان(علیهم السلام) روزه را باطل مى کند و چیزى را که مى داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعد بفهمد آنچه را که گفته راست بوده، به احتیاط واجب باید آن روز را امساک کند و سپس روزه را قضا نماید.

1671- اگر دروغى را که دیگرى ساخته عمداً به خدا و معصومان(علیهم السلام)نسبت دهد روزه او باطل مى شود ولى اگر از قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند، اشکال ندارد.

1672- اگر از روزه دار بپرسند: «آیا پیامبر(صلى الله علیه وآله) چنین مطلبى فرموده اند؟» و او جایى که در جواب باید بگوید: «نه»، عمداً بگوید: «بلى»، یا جایى که باید بگوید: «بلى»، عمداً بگوید: «نه»، روزه او باطل مى شود.

1673- اگر از قول خدا یا معصومان(علیهم السلام) حرف راستى را بگوید و بعد بگوید: «دروغ گفتم» یا در شب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن روز که روزه مى باشد بگوید: «آنچه دیشب گفتم راست است»، روزه او باطل مى شود.

1674- نسبت دادن دروغ به خدا و معصومان(علیهم السلام) از روى شوخى، به نحوى که به هیچ وجه معناى آن را قصد نکند و شوخى بودن آن براى شنونده و گوینده معلوم باشد، هر چند بى ادبى است ولى روزه را باطل نمى کند.

رساله عملیه حضرت آیت الله موسوی اردبیلی (دامت برکاته)

منبع : 2taii.mihanblog.com 

سلام به خدمت دوستان عزیزم؛

با توجه به اینکه به ماه مبارک رمضان نزدیک میشویم این فکر به ذهنم زد که احکامی که در مورد مسائل روزه بیان شده است را برای مخاطبان عزیز روی بلاگ قرار دهم تا اگر نتوانستیم که به رساله ها رجوع کنیم،همینکه در اینترنت میگردیم به احکام این ماه عظیم هم آگاه بشویم.

ضمناً باید عرض کنم که در این پست ها بنده فقط مطالب کلّی را درج کرده ام، اما اگر شما عزیزان سؤالاتی داشتید که مسائل ریزتری را شامل میشد،آنها را در قسمت نظرات برایم بفرستید تا انشاالله پاسخ آنها را نیز در پست های ویژه ای حد اکثر ظرف 24 ساعت برایتان در بلاگ قرار دهم.

برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) 3 صلوات ختم بفرمایید

مبطلات روزه (استمنا= انسان با خود کارى کند که منى از او بیرون آید)

1597- اگر روزه دار استمنا کند یعنى: با خود کارى کند که منى از او بیرون آید، روزه اش باطل مى شود.

1598- اگر بى اختیار منى از او بیرون آید، روزه اش باطل نیست ولى اگرکارى کند که بى اختیار منى از او بیرون آید، روزه اش باطل مى شود.

1599- هر گاه روزه دار بداند که اگر در روز بخوابد محتلم مى شود- یعنى:در خواب منى از او بیرون مى آید، بنا بر احتیاط مستحب نخوابد، ولى اگر بخوابدروزه اش باطل نمى شود.

1600- اگر روزه دار درحال بیرون آمدن منى از خواب بیدار شود، واجب نیست از بیرون آمدن آن جلو گیرى کند.

1601- روزه دارى که محتلم شده، مى تواند بول کند وبه دستورى که درمساله 73 گفته شد، استبرا نماید اگر چه بداند بواسطه بول یا استبرا کردن باقیمانده منى از مجرى بیرون مى آید.

استبرا

(*مسأله 73- استبرا عمل مستحبى است که مردها بعد از بیرون آمدن بول انجام مى دهند، براى آن کـه یقین کنند بول در مجرى نمانده است و آن داراى اقسامى است و بهترین آنها این است که بعد از قـطـع شـدن بول، اگر مخرج غائط نجس شده،اول آن را تطهیر کنند، بعد سه دفعه با انگشت میانه دست چپ از مخرج غائط تابیخ آلت بکشند و بعد، انگشت شصت را روى آلت و انگشت پهلوى شـصـت را زیـرآن بـگـذارنـد و سـه مـرتـبـه تا ختنه گاه بکشند و پس از آن سه مرتبه سر آلت را فشاردهند.

75- اگر انسان شک کند استبرا کرده یا نه و رطوبتى از او بیرون آید که نداندپاک است یا نـه، نـجـس مـى باشد و چنانچه وضو گرفته باشد باطل مى شود ولى اگرشک کند استبرائى که کرده درست بوده یا نه و رطوبتى از او بیرون آید که نداند پاک است یا نه پاک مى باشد، وضو را هم باطل نمى کند.

78- براى زن استبرا از بول نیست و اگر رطوبتى ببیند و شک کند پاک است یا نه، پاک مى باشد، وضو و غسل او را هم باطل نمى کند.)

1602 -روزه دارى که محتلم شده، اگر بداند منى در مجرى مانده و درصورتى که پیش از غسل بول نکند بعد از غسل منى از او بیرون مى آید، بنابر احتیاطواجب باید پیش از غسل بول کند.

1603- کسى که مى داند که اگر عمدا منى از خود بیرون آورد روزه اش باطل مى شود، در صـورتـى کـه بـه قصد بیرون آمدن منى با کسى بازى و شوخى کندروزه اش باطل مى شود و باید قضاى آن را بجا آورد، اگر چه منى از او بیرون نیاید، واگر منى بیرون آید علاوه بر قضا کفاره نیز بر او لازم مى شود و در هر دو صورت درماه رمضان باید در بقیه روز از آنچه روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1604- اگـر روزه دار بدون قصد بیرون آمدن منى با کسى بازى و شوخى کند، چنانچه اطـمـیـنان دارد که منى از او خارج نمى شود، اگر چه اتفاقا منى بیرون آیدروزه او صحیح است، ولى اگر اطمینان ندارد، در صورتى که منى از او بیرون آید،روزه اش باطل است.

رساله عملیه حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (دامت برکاته)

1597- اگر روزه دار استمنا کند (معناى استمنا در مساله 1581 گذشت)، روزه اش باطل مى شود.

معنی استمنا: استمناء آن است که انسان با خود یا دیگرى غیر از جماع کارى کند که منى از او بیرون آید.

1598- اگر بى اختیار منى از انسان بیرون آید، روزه اش باطل نیست.

1599- هـرگـاه روزه دار بـدانـد که اگر در روز بخوابد محتلم مى شود، یعنى در خواب منى از او بیرون مى آید، جایز است بخوابد، هر چند به سبب نخوابیدن به زحمت نیفتد، و اگر محتلم شود، روزه اش باطل نمى شود.

1601- روزه دارى که محتلم شده، مى تواند بول کند، اگر چه بداند به واسطه بول کردن باقیمانده منى از مجرى بیرون مى آید.

1602- روزه دارى کـه مـحـلتم شده، اگر بداند منى در مجرى مانده، و در صورتى که پیش از غسل بول نکند بعد از غسل منى از او بیرون مى آید، احتیاط مستحب آن است که پیش از غسل بول کند.

1603- کـسـى که به قصد بیرون آمدن منى بازى و شوخى کند، اگر چه منى از او بیرون نیاید، باید بنابر احتیاط لازم روزه را تمام کند و قضا هم بنماید.

1604- اگـر روزه دار بـدون قصد بیرون آمدن منى مثلا با زن خود بازى و شوخى کند، چنانچه اطمینان دارد که منى از او خارج نمى شود، اگر چه اتفاقا منى بیرون آید روزه او صحیح است ولى اگر اطمینان ندارد، در صورتى که منى از او بیرون آید روزه اش باطل است.

رساله عملیه حضرت آیت الله سیستانی (دامت برکاته)

1585- اگر روزه دار استمناء کند یعنی با خود کاری کند که منی از او بیرون آید ، روزه اش باطل می شود .

1586- اگر بی اختیار منی از او بیرون آید ، روزه اش باطل نیست ، ولی اگر کاری کند که بر حسب عادت او بی اختیار منی بیرون آید ، روزه اش باطل می شود .

1589- روزه داری که محتلم شده ، می تواند بول کند و به دستوری که در مساله 72گفته شد ، استبراء نماید ، ولی ، اگر بداند به واسطه بول یا استبراء کردن باقی مانده منی از مجری بیرون می آید در صورتی که غسل کرده باشد نمی تواند استبراء کند .

*دستور استبراء در ابتدای همین پست بیان شده است.

1591- اگر به قصد بیرون آمدن منی کاری بکند چه منی از او بیرون بیاید یا نیاید روزه اش باطل است .

1592- اگر روزه دار بدون قصد بیرون آمد منی با کسی بازی و شوخی کند در صورتی که عادت نداشته باشد که بعد از بازی و شوخی منی از او خارج شود اگر چه اتفاقاً منی بیرون آید روزه او صحیح است . ولی اگر شوخی را ادامه دهد تا آنجا که نزدیک است منی خارج شود و خودداری نکند تا خارج گردد روزه اش باطل است .

رساله عملیه حضرت آیت الله نوری همدانی (دامت برکاته)

سلام به خدمت دوستان عزیزم؛

با توجه به اینکه به ماه مبارک رمضان نزدیک میشویم این فکر به ذهنم زد که احکامی که در مورد مسائل روزه بیان شده است را برای مخاطبان عزیز روی بلاگ قرار دهم تا اگر نتوانستیم که به رساله ها رجوع کنیم،همینکه در اینترنت میگردیم به احکام این ماه عظیم هم آگاه بشویم.

ضمناً باید عرض کنم که در این پست ها بنده فقط مطالب کلّی را درج کرده ام، اما اگر شما عزیزان سؤالاتی داشتید که مسائل ریزتری را شامل میشد،آنها را در قسمت نظرات برایم بفرستید تا انشاالله پاسخ آنها را نیز در پست های ویژه ای حد اکثر ظرف 24 ساعت برایتان در بلاگ قرار دهم.

برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) 3 صلوات ختم بفرمایید

1582- اگـر روزه دار عمدا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل مى شود،چه خوردن وآشـامـیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد. مثل خاک و شیره درخت و چه کم باشد یا زیاد حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آوردودوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مى شود بلکه اگررطوبت مسواک در آب دهان بطورى از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشودولى بداند که در دهان باقى است بنا براحتیاط لازم نباید آن را فرو برد.

1583- اگر موقعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بایدلقمه را از دهان بـیـرون آورد وچـنانچه عمدا فرو برد روزه اش باطل است و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب مى شود.

1584- اگر روزه دار سهوا چیزى بخورد یا بیاشامد روزه اش باطل نمى شود.

1585- احتیاط مستحب آن است که روزه دار از استعمال آمپول خوددارى کند، و فرقى بین آمپولها نیست و اگر لازم شد و تزریق کرد روزه او باطل نمى شود.

1586- اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان مانده است عمدا فرو ببرد،روزه اش باطل مى شود.

1587- کسى که مى خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندانهاى خود را خلال کـند ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود،چنانچه خلال نکند، روزه اش باطل مى شود خواه چیزى از آن فرو رود یا فرونرود.

1588- فرو بردن آب دهان، اگر چه بواسطه خیال کردن ترشى ومانند آن دردهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى کند.

1589- فرو بردن اخلاط سر وسینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال نداردولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.

1590- اگر روزه دار بقدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد واجب است به اندازه اى که از مردن نجات پیدا کند آب بیاشامد ولى روزه او باطل مى شودو اگر ماه رمضان باشد، باید در بقیه روز از بجا آوردن کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1591- جـویـدن غـذا بـراى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولا به حلق نـمـى رسد، اگر چه اتفاقا به حلق برسد، روزه را باطل نمى کند ولى اگرانسان از اول بداند که به حـلـق مـى رسـد، روزه اش باطل مى شود هر چند به حلق نرسد و باید قضاى آن را بگیرد و اگر به حلق رسیده کفاره هم بر او واجب است.

1592- انـسـان نمى تواند براى ضعف، روزه را بخورد ولى اگر ضعف اوبقدرى است که معمولا نمى شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

 رساله عملیه حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (دامت برکاته)

1582- اگر روزه دار با التفات به این که روزه دارد، عمدا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل مى شود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد، مثل نان، و آب، چه معمول نباشد، مثل خاک و شیره درخت، و چه کم باشد یا زیاد، حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو بـرد روزه باطل مى شود، مگر آن که رطوبت مسواک در آب دهان به طورى از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشود.

1583- اگـر مـوقـعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، باید لقمه را از دهان بیرون آورد و چنانچه عمدا فرو ببرد، روزه اش باطل است، و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب مى شود.

1584- اگر روزه دار سهوا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه اش باطل نمى شود.

1585- آمپولى که عضو را بى حس مى کند یا به جهت دیگر استعمال مى شود، براى روزه دار اشکال ندارد و بهتر آن است که از استعمال آمپولى که به جاى دوا و غذا به کار مى برند خوددارى کند.

1586- اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان مانده است، عمدا فرو ببرد، روزه اش باطل مى شود.

1587- کسى که مى خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندانهایش را خلال کند، ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود، باید خلال کند.

1588- فـرو بـردن آب دهان، اگر چه به واسطه خیال کردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى کند.

1589- فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرند.

1590- اگر روزه دار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد یا به او ضررى برسد یا آن که به سختى بیفتد، که قابل تحمل نیست، مى تواند به اندازه اى که ترس از این امور برطرف شود آب بیاشامد ولى روزه او بـاطـل مى شود و اگر ماه رمضان باشد، باید بنابر احتیاط لازم بیشتر از آن نیاشامد و در بقیه روز از بجا آوردن کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1591- جـویـدن غـذا براى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولا به حلق نمى رسد، اگر چه اتـفـاقـا به حلق برسد، روزه را باطل نمى کند، ولى اگر انسان از اول بداند که به حلق مى رسد، روزه اش باطل مى شود و باید قضاى آن را بگیرد، و کفاره هم بر او واجب است.

1592- انسان نمى تواند براى ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است که معمولا نمى شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

رساله عملیه حضرت آیت الله سیستانی (دامت برکاته)

1642- اگر روزه دار عمداً چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل مى شود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز مثل نان و آب معمول باشد یا مثل خاک و شیره درخت معمول نباشد، چه کم باشد و چه زیاد، حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مى شود، مگر آن که رطوبت مسواک در آب دهان به گونه اى از بین برود که به آن رطوبت خارج گفته نشود.

1644- اگر روزه دار سهواً چیزى را بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل نمى شود.

1645- احتیاط واجب آن است که روزه دار از استعمال آمپول دارویى و آمپولى که به جاى غذا به کار مى رود، خوددارى کند؛ ولى تزریق آمپولى که عضوى را بى حس مى کند و آمپولى که مانند آبله کوبى زیر پوست تزریق مى شود اشکال ندارد؛ بنابر این اگر انسان بیماریى داشته باشد که روزه براى او ضرر نداشته ولى به آمپول دارویى نیاز داشته باشد و ناچار باشد آن را در روز تزریق کند، باید پس از تزریق آمپول روزه آن روز را بگیرد و بنابر احتیاط واجب قضاى آن را نیز بجا آورد.

1646- اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان او مانده است عمداً فروببرد، روزه او باطل مى شود.

1647- کسى که مى خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان صبح دندان هاى خود را خلال کند ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود، چنانچه خلال نکند و چیزى از آن فرو رود، روزه او باطل مى شود بلکه اگر فرو نیز نرود، بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را قضا کند.

1649- فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد؛ ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.

1652- انسان نمى تواند براى ضعف روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى باشد که معمولاً نمى توان آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

رساله عملیه حضرت آیت الله موسوی اردبیلی (دامت برکاته)

منبع : 2taii.mihanblog.com

سلام به خدمت دوستان عزیزم؛

با توجه به اینکه به ماه مبارک رمضان نزدیک میشویم این فکر به ذهنم زد که احکامی که در مورد مسائل روزه بیان شده است را برای مخاطبان عزیز روی بلاگ قرار دهم تا اگر نتوانستیم که به رساله ها رجوع کنیم،همینکه در اینترنت میگردیم به احکام این ماه عظیم هم آگاه بشویم.

ضمناً باید عرض کنم که در این پست ها بنده فقط مطالب کلّی را درج کرده ام، اما اگر شما عزیزان سؤالاتی داشتید که مسائل ریزتری را شامل میشد،آنها را در قسمت نظرات برایم بفرستید تا انشاالله پاسخ آنها را نیز در پست های ویژه ای حد اکثر ظرف 24 ساعت برایتان در بلاگ قرار دهم.

برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) 3 صلوات ختم بفرمایید

1559- روزه آن اسـت که انسان براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب ازچیزهایى که روزه را باطل مى کند وشرح آنها بعدا گفته مى شود خوددارى نماید.

مساله 1559- لازم نـیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند، یا مثلا بگوید:فردا را روزه مى گیرم، بلکه همینقدر که براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کارى که روزه را بـاطـل مـى کـنـد انجام ندهد کافى است و براى آن که یقین کندتمام این مدت را روزه بوده، باید مـقـدارى پـیـش از اذان صبح ومقدارى هم بعد ازمغرب، از انجام کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1560- انسان مى تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن، نیت کند وبهتر است که شب اول ماه هم نیت روزه همه ماه را بنماید.

1561- وقت نیت روزه ماه رمضان از اول شب است تا اذان صبح.

1565-اگـر بـداند ماه رمضان است وعمدا نیت روزه غیر رمضان کند، نه روزه رمضان حساب مى شود و نه روزه اى که قصد کرده است.

رساله عملیه حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (دامت برکاته)

1559-لازم نـیـسـت انـسـان نیت روزه را از قلب خود بگذراند یا مثلا بگوید فردا را روزه مى گیرم، بلکه همین قدر که بنا داشته باشد براى انجام خواست خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کارى که روزه را باطل مـى کند انجام ندهد کافى است، و براى آن که یقین کند تمام این مدت را روزه بوده، باید مقدارى پیش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1560- انسان مى تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن نیت کند و بهتر آن است که شب اول ماه هم نیت روزه همه ماه را بنماید.

رساله عملیه حضرت آیت الله سیستانی (دامت برکاته)

یکی از عبادات مهم اسلامی ، بلکه کلیة ادیان الهی روزه است و در فضیلت و اهمیت و فلسفة آن ، احادیث بسیاری از اهل بیت عصمت و طهارت (سلام الله علیهم ) صادر گردیده است .حضرت صادق (علیه السلام) فرمود که حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) به اصحاب خود فرمودند : «آیا به شما خبر بدهم از اعمالی که هرگاه به انجام قیام کنید شیطان به اندازة فاصله مشرق از مغرب از شما دور می شود ؟ »اصحاب در پاسخ گفتند : بفرمایید .

حضرتش فرمودند : روزه گرفتن شیطان را رو سیاه و ناامید می کند و دادن صدقه در راه خدا ، پشت او را میشکند و دوست داشتن مسلمانان یکدیگر را در راه خدا و کمک کردن به یکدیگر در راه انجام کارهای نیک ، ترفندها و نقشه های او را ریشه کن می سازد و توبه کردن گردنش را قطع می کند و برای هر نعمتی که خداوند به انسان عنایت فرموده است زکاتی هست و زکات بدنها (ی سالم) روزه گرفتن است »

و نیز حضرت صادق (علیه السلام ) فرمودند : « هرکس در روزهایی که هوا گرم است روزه بگیرد و تشنه شود ، خداوند به تعداد زیادی از فرشتگان امر می کند که به او بشارت به پاداش الهی بدهند و هنگامی که او به امید پاداش و ثواب ، این تشنگی را تا وقت افطار تحمل میکند خداوند اورا مورد لطف و عنایت خویش قرار داده به او می گوید : به خوشبویی وپاکیزگی نایل گردیدی، از آن پس به فرشتگان می فرماید : شما گواه باشید که من گناهان او را بخشیدم . »

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم )فرمودند : « خواب روزه دار عبادت و نقس کشیدن او ثواب تسبیح دارد.»

 و نیز حضرتش فرمود : « برای روزه دار دو خشنودی وجود دارد :

1- خشنودی در موقع افطار .(مسرت احساس عمل به وظیفة اسلامی)

2- خشنودی در روز قیامت . (موقع گرفتن پاداش خداوندی )»

حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام ) فرمودند :« دعای روزه دار در موقع افطار در درگاه حضرت حق مستجاب می شود .»

حضرت رضا (علیه السلام ) فرمودند :« فلسفة روزه داشتن این است که انسان گرسنگی و تشنگی را لمس کند و حالت خضوع و خشوع در او پدید بیاید و به ضعف خود پی ببرد و غرور وی در هم شکسته شود و برای تحصیل صبر ، تمرین و ممارست کند و متذکر سختیهای روز قیامت گردد و ناراحتی فقرا را که در مضیقة اقتصادی می باشند درک نماید و به فکر کمک و مساعدت نسبت به آنها بیفتد .»

علی بن عبدالعزیز که یکی از محدثان است می گوید حضرت صادق (علیه السلام)به من فرمودند :«به توخبر بدهم که اصل اسلام وفرع آن واوج عظمت وقله شکوه آن چیست ؟» عرض کردم : بفرمایید .

فرمودند : اصل اسلام  نماز و فرع آن زکات است و اوج عظمت و قلة شکوه اسلام ، جهاد در راه خدا است .

سپس فرمودند :« به تو بگویم که درهای خیر از کدام راه به روی انسان گشوده می شود؟ روزه گرفتن ، (که)سپر آتش جهنم است. »

حضرت پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود:« خداوند فرموده است:روزه برای من است و پاداش آن را من خودم می دهم .»

احکام روزه

روزه آن است که انسان برای انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب از چیزهائی که روزه را باطل می کند و شرح آنها بعداً گفته می شود خودداری نماید .

نیت روزه

 (مساله 1547) لازم نیست انسان نیت روزه راقلب خود بگذارند ، مثلاً بگوید فردا را روزه می گیرم ، بلکه همین قدر که برای انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کاری که روزه را باطل می کند انجام ندهد کافی است و برای آنکه یقین کند تمام این مدت را روزه بوده ، باید مقداری پیش ازاذان صبح و مقداری هم بعد از مغرب از انجام کاری که روزه را باطل می کند خودداری نماید .

1548- انسان می تواند در هر شب از ماه رمضان برای روزه فرادی آن نیت کند و بهتر است که شب اول ماه هم نیت روزه همه ماه را بنماید .

1549- نیت روزه ماه رمضان وقت معین ندارد تا اذان صبح هر وقت نیت روزه فردا بکند اشکال ندارد .

1550- وقت نیت روزة مستحبی از اول شب است تا موقعی که به اندازة نیت کردن به مغرب وقت مانده باشد که اگر تا این وقت کاری که روزه راباطل می کند انجام نداده باشد و نیت روزه مستحبی کند روزه او صحیح است .

1551- کسی که پیش از اذان صبح بدون نیت روزه خوابیده است ، اگر پیش از ظهر بیدار شود و نیت کند ، روزه او صحیح است چه روزه او واجب باشد چه مستحب . و اگر بعد از ظهر بیدار شود ، نمی تواند نیت روزه واجب نماید .

رساله عملیه حضرت آیت الله نوری همدانی (دامت برکاته)

منبع : 2taii.mihanblog.com