اجتماعی

سلام به خدمت دوستان عزیزم؛

با توجه به اینکه به ماه مبارک رمضان نزدیک میشویم این فکر به ذهنم زد که احکامی که در مورد مسائل روزه بیان شده است را برای مخاطبان عزیز روی بلاگ قرار دهم تا اگر نتوانستیم که به رساله ها رجوع کنیم،همینکه در اینترنت میگردیم به احکام این ماه عظیم هم آگاه بشویم.

ضمناً باید عرض کنم که در این پست ها بنده فقط مطالب کلّی را درج کرده ام، اما اگر شما عزیزان سؤالاتی داشتید که مسائل ریزتری را شامل میشد،آنها را در قسمت نظرات برایم بفرستید تا انشاالله پاسخ آنها را نیز در پست های ویژه ای حد اکثر ظرف 24 ساعت برایتان در بلاگ قرار دهم.

برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) 3 صلوات ختم بفرمایید

مبطلات روزه ( جماع = نزدیکی)

1593- جماع روزه را باطل مى کند، اگر چه فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بیرون نیاید.

1594- اگـر کـمـتـر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بیرون نیاید، روزه باطل نمى شود.

1595- اگر شک کند که به اندازه ختنه گاه داخل شده یا نه، کفاره بر او واجب نیست و اگـر قـصـد دخـول داشـتـه با علم به مفطر بودن دخول و دخول واقع نشده یا شک در آن نماید روزه اش باطل است و قضاى آن واجب است.

1596- اگرفراموش کند که روزه است وجماع نماید، یابا اوجماع نمایندبطورى که از اختیار او خـارج باشد روزه او باطل نمى شود، ولى چنانچه در بین جماع یادش بیاید، یا دربین مختار شود بایدفورا از حال جماع خارج شود، واگرخارج نشود، روزه او باطل است.و همچنین اگر خودش از ترس جماع کند روزه اش باطل مى شود.

رساله عملیه حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (دامت برکاته)

1593- جماع روزه را باطل مى کند، اگر چه فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بیرون نیاید.

1594- اگـر کـمـتر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بیرون نیاید، روزه باطل نمى شود، ولى در شـخـصى که ختنه گاه ندارد اگر کمتر از مقدار ختنه گاه داخل شود بمقدارى که گویند نزدیکى کرده روزه اش باطل مى شود.

1595- اگـر عـمـدا قـصد جماع نماید، و شک کند که به اندازه ختنه گاه داخل شده یا نه، روزه او بنابر احتیاط لازم باطل است، و لازم است قضا نماید، ولى کفاره واجب نیست.

1596- اگـر فـرامـوش کـند که روزه است و جماع نماید، یا او را به جماع مجبور نمایند، به نحوى که از اختیار او خارج شود، روزه او باطل نمى شود، ولى چنانچه در بین جماع یادش بیاید یا جبر او برداشته شود، باید فورا از حال جماع خارج شود، و اگر خارج نشود، روزه او باطل است.

رساله عملیه حضرت آیت الله سیستانی (دامت برکاته)

1345- «جماع» (نزدیکى با زن) روزه هر دو طرف را باطل مى کند، هرچند فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بیرون نیاید و اگر کمتر از آن باشد و منى هم بیرون نیاید باطل نمى شود و هرگاه شک کند که این مقدار داخل شده یا نه روزه اش صحیح است.

1346- هرگاه از روى فراموشى جماع کند و یا از روى اجبار بطورى که هیچ اختیارى نداشته باشد، روزه باطل نمى شود، ولى چنانچه در بین جماع یادش بیاید، یا اجبار برطرف شود، باید فورا ترک کند و الا روزه او باطل است.

رساله عملیه حضرت آیت الله مکارم شیرازی (دامت برکاته)

1654- جماع روزه را باطل مى کند، اگرچه فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى نیز بیرون نیاید.

1655- اگر کمتر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منى نیز بیرون نیاید، روزه باطل نمى شود، ولى کسى که آلتش را بریده اند، اگر کمتر از ختنه گاه را نیز داخل کند، بنابر احتیاط روزه اش باطل مى شود.

1656- اگر شک کند که به اندازه ختنه گاه داخل شده یا نه، روزه او صحیح است و کسى هم که آلتش را بریده اند، اگر شک کند که دخول صورت گرفته یا نه، روزه او صحیح است.

1657- در صورتى که تصمیم به جماع گرفته و توجه داشته باشد که روزه او باطل مى شود ـ هر چند جماع انجام نگرفته یا به اندازه ختنه گاه داخل نشده و منى نیز بیرون نیامده باشد ـ صحت روزه او محل اشکال است؛ پس باید روزه آن روز را تمام کند و قضاى آن را نیز بجا آورد.

1658- اگر فراموش کند که روزه است و جماع نماید یا او را به جماع مجبور نمایند به گونه اى که از اختیار او خارج باشد، روزه او باطل نمى شود، ولى چنانچه در بین جماع به خاطر آورد یا دیگر مجبور نباشد، باید فوراً از حال جماع خارج شود و اگر خارج نشود، روزه او باطل است.

رساله عملیه حضرت آیت الله موسوی اردبیلی (دامت برکاته)

1581- جماع روزه را باطل می کند ، اگر چه فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منی هم بیرون نیاید .

1582- اگر کمتر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منی هم بیرون نیاید روزه باطل نمی شود .

1583- اگر شک کند که به اندازه ختنه گاه داخل شده یا نه ، اگر قصد دخول نداشته روزه او صحیح ا ست ولی اگر قصد دخول داشته است چه اینکه علم پیدا کند که دخول واقع نشده یا شک در آن کند روزه اش باطل است و قضا آن واجب است و کسی هم که آلتش را بریده اند اگر شک کند که دخول شده یا نه روزه صحیح است .

1584- اگر فراموش کند که روزه است و جماع نماید ، یا او را به جماع مجبور نمایند ، به طوری که از خود اختیاری نداشته باشد روزه او باطل نمی شود ولی چنانچه در بین جماع یادش بیاید یا دیگر مجبور نباشد . باید فوراً از حال جماع خارج شود و اگر نشود روزه او باطل است .

رساله عملیه حضرت آیت الله نوری همدانی (دامت برکاته)

منبع : 2taii.mihanblog.com

سلام به خدمت دوستان عزیزم؛

با توجه به اینکه به ماه مبارک رمضان نزدیک میشویم این فکر به ذهنم زد که احکامی که در مورد مسائل روزه بیان شده است را برای مخاطبان عزیز روی بلاگ قرار دهم تا اگر نتوانستیم که به رساله ها رجوع کنیم،همینکه در اینترنت میگردیم به احکام این ماه عظیم هم آگاه بشویم.

ضمناً باید عرض کنم که در این پست ها بنده فقط مطالب کلّی را درج کرده ام، اما اگر شما عزیزان سؤالاتی داشتید که مسائل ریزتری را شامل میشد،آنها را در قسمت نظرات برایم بفرستید تا انشاالله پاسخ آنها را نیز در پست های ویژه ای حد اکثر ظرف 24 ساعت برایتان در بلاگ قرار دهم.

برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) 3 صلوات ختم بفرمایید

1582- اگـر روزه دار عمدا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل مى شود،چه خوردن وآشـامـیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد. مثل خاک و شیره درخت و چه کم باشد یا زیاد حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آوردودوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مى شود بلکه اگررطوبت مسواک در آب دهان بطورى از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشودولى بداند که در دهان باقى است بنا براحتیاط لازم نباید آن را فرو برد.

1583- اگر موقعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بایدلقمه را از دهان بـیـرون آورد وچـنانچه عمدا فرو برد روزه اش باطل است و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب مى شود.

1584- اگر روزه دار سهوا چیزى بخورد یا بیاشامد روزه اش باطل نمى شود.

1585- احتیاط مستحب آن است که روزه دار از استعمال آمپول خوددارى کند، و فرقى بین آمپولها نیست و اگر لازم شد و تزریق کرد روزه او باطل نمى شود.

1586- اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان مانده است عمدا فرو ببرد،روزه اش باطل مى شود.

1587- کسى که مى خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندانهاى خود را خلال کـند ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود،چنانچه خلال نکند، روزه اش باطل مى شود خواه چیزى از آن فرو رود یا فرونرود.

1588- فرو بردن آب دهان، اگر چه بواسطه خیال کردن ترشى ومانند آن دردهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى کند.

1589- فرو بردن اخلاط سر وسینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال نداردولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.

1590- اگر روزه دار بقدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد واجب است به اندازه اى که از مردن نجات پیدا کند آب بیاشامد ولى روزه او باطل مى شودو اگر ماه رمضان باشد، باید در بقیه روز از بجا آوردن کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1591- جـویـدن غـذا بـراى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولا به حلق نـمـى رسد، اگر چه اتفاقا به حلق برسد، روزه را باطل نمى کند ولى اگرانسان از اول بداند که به حـلـق مـى رسـد، روزه اش باطل مى شود هر چند به حلق نرسد و باید قضاى آن را بگیرد و اگر به حلق رسیده کفاره هم بر او واجب است.

1592- انـسـان نمى تواند براى ضعف، روزه را بخورد ولى اگر ضعف اوبقدرى است که معمولا نمى شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

 رساله عملیه حضرت آیت الله صافی گلپایگانی (دامت برکاته)

1582- اگر روزه دار با التفات به این که روزه دارد، عمدا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل مى شود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد، مثل نان، و آب، چه معمول نباشد، مثل خاک و شیره درخت، و چه کم باشد یا زیاد، حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو بـرد روزه باطل مى شود، مگر آن که رطوبت مسواک در آب دهان به طورى از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشود.

1583- اگـر مـوقـعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، باید لقمه را از دهان بیرون آورد و چنانچه عمدا فرو ببرد، روزه اش باطل است، و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب مى شود.

1584- اگر روزه دار سهوا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه اش باطل نمى شود.

1585- آمپولى که عضو را بى حس مى کند یا به جهت دیگر استعمال مى شود، براى روزه دار اشکال ندارد و بهتر آن است که از استعمال آمپولى که به جاى دوا و غذا به کار مى برند خوددارى کند.

1586- اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان مانده است، عمدا فرو ببرد، روزه اش باطل مى شود.

1587- کسى که مى خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندانهایش را خلال کند، ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود، باید خلال کند.

1588- فـرو بـردن آب دهان، اگر چه به واسطه خیال کردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى کند.

1589- فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرند.

1590- اگر روزه دار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد یا به او ضررى برسد یا آن که به سختى بیفتد، که قابل تحمل نیست، مى تواند به اندازه اى که ترس از این امور برطرف شود آب بیاشامد ولى روزه او بـاطـل مى شود و اگر ماه رمضان باشد، باید بنابر احتیاط لازم بیشتر از آن نیاشامد و در بقیه روز از بجا آوردن کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

1591- جـویـدن غـذا براى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولا به حلق نمى رسد، اگر چه اتـفـاقـا به حلق برسد، روزه را باطل نمى کند، ولى اگر انسان از اول بداند که به حلق مى رسد، روزه اش باطل مى شود و باید قضاى آن را بگیرد، و کفاره هم بر او واجب است.

1592- انسان نمى تواند براى ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است که معمولا نمى شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

رساله عملیه حضرت آیت الله سیستانی (دامت برکاته)

1642- اگر روزه دار عمداً چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل مى شود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز مثل نان و آب معمول باشد یا مثل خاک و شیره درخت معمول نباشد، چه کم باشد و چه زیاد، حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مى شود، مگر آن که رطوبت مسواک در آب دهان به گونه اى از بین برود که به آن رطوبت خارج گفته نشود.

1644- اگر روزه دار سهواً چیزى را بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل نمى شود.

1645- احتیاط واجب آن است که روزه دار از استعمال آمپول دارویى و آمپولى که به جاى غذا به کار مى رود، خوددارى کند؛ ولى تزریق آمپولى که عضوى را بى حس مى کند و آمپولى که مانند آبله کوبى زیر پوست تزریق مى شود اشکال ندارد؛ بنابر این اگر انسان بیماریى داشته باشد که روزه براى او ضرر نداشته ولى به آمپول دارویى نیاز داشته باشد و ناچار باشد آن را در روز تزریق کند، باید پس از تزریق آمپول روزه آن روز را بگیرد و بنابر احتیاط واجب قضاى آن را نیز بجا آورد.

1646- اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان او مانده است عمداً فروببرد، روزه او باطل مى شود.

1647- کسى که مى خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان صبح دندان هاى خود را خلال کند ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود، چنانچه خلال نکند و چیزى از آن فرو رود، روزه او باطل مى شود بلکه اگر فرو نیز نرود، بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را قضا کند.

1649- فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد؛ ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.

1652- انسان نمى تواند براى ضعف روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى باشد که معمولاً نمى توان آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.

رساله عملیه حضرت آیت الله موسوی اردبیلی (دامت برکاته)

منبع : 2taii.mihanblog.com